ေရႊအိုေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးထဲ
ငါတိုးဝင္လိုက္တယ္. . .
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔သစ္ရြက္ေတြ
ငါ့ကိုပြတ္သပ္က်ီစယ္။
လူးလြန္႔ေမ်ာလြင့္ေနတဲ့
တိမ္မံႈေတြၾကား. . .
ၿငိမ့္ေအးတဲ့အရသာနဲ႔
ေမွာင္ရိပ္ေတြကိုအာ႐ံုျပဳ
ငါ့စိတ္ေတြ တစ္ေရးႏိုးတယ္။
သဘာဝရနံ႔ေရာစပ္ထားတဲ့ေလျပည္ေတြ
ခႏၶာကိုယ္ထဲထိ႐ိုက္ခတ္
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးအတြက္
ငါ့စိတ္ကုိအေမွာင္ထုနဲ႔ေပါင္းစပ္။
အဲ့ဒီမွာ. . .
တိမ္မႈံ၊ တိမ္စေတြက ငါ. . .
အေရာင္တလက္လက္နဲ႔လြင့္ေမ်ာလို႔၊
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔သစ္ရြက္ေတြက ငါ. . .
ေလျပည္နဲ႔အတူကခုန္လို႔၊
ညရဲ႕လမင္းႀကီးက ငါ. . .
အားလံုးကိုငါ့ရဲ႕ေအးျမမႈေတြေပးလို႔။
ငါ့စိတ္ေတြကို
အေမွာင္ထုထဲကဖယ္ခြါလိုက္ရင္. . .
ငါဟာ စိတ္ကူးယဥ္လြင့္ေမ်ာဆဲပဲ။
ေဆာင္းငွက္
"ေဆာင္းငွက္၏ အိပ္မက္ဆန္ေသာဘဝ ကဗ်ာရွည္မွ.."